s  t  e  r  v  e  n     d  o  e     j  e     m  a  a  r    é  é  n    k  e  e  r ,    b  i  j  n  a     s  t  e  r  v  e  n      k  a  n      a  l  t  i  j  d

       e  e  n     g e  z  o  n  d e    g  e  e  s  t      i  n     e  e  n     v  o  o  r  l  o  p  i  g      n  o  g     g  e  z  o  n  d     l  i  c  h  a  a  m

   

        26-09-2008

 

 

 

 THEO DE JONG AAN DE BETERHAND

 

Hallo Micha,
 
Het was zondag een perfecte dag. Het weer was prachtig, we hadden een hele goede winnaar en wij hebben weer gepraat. Nog heel erg bedankt voor je kadootje. Prachtige spreuk. Vanavond zal het vlammetje branden.
Marijke en ik hebben weer erg genoten. Helaas moest Marijke na 30 km stoppen vanwege erge pijn in haar rug. Nog steeds naweeen van haar ongeluk in september 2004.
Zelf ben ik voorzichtig bezig mijn afstanden uit te breiden. Vanochtend zelfs 3,3 km aan een stuk. Ik geloof er nu echt in dat ik weer marathons zal kunnen lopen. Dus beste vriend, dit jaar gaat het gebeuren. Waar en wanneer weet ik nog niet, maar ik denk ergens in de zomer.
En dan ben ik er volgend jaar in Genk bij als hardloper. Dat zou geweldig zijn. Daar kijken we nu al naar uit.
Micha, hiebij, als bijlage een stukje over de LPM. Wil je het op ultraned plaatsen?
Het is nu 12.30 uur. Dat betekent nog 26 uur wachten en dan gaan marijke en ik 12 dagen naar La Gomera (Canarische eilanden) lekker wandelen en luieren, drinken en eten en vooral genieten. We vinden dat we het verdient hebben.
Micha, nog bedankt voor weer een hele goede dag en hopelijk gauw tot ziens.
 
met vriendelijke groeten,
 
Theo

 

 

   BRIEF VAN THEO AAN MICHA

Culemborg, 1 oktober 2007

Micha, goede vriend,

Wat was het een loopweekend. Allereerst was daar de Spartahtlon met 11 Nederlandse deelnemers. In totaal gingen 371 lopers van start voor deze loodzware ultra van 246 km van Athene naar Sparta waar Leonidas zijn voeten ter beschikking van de lopers heeft gesteld. 125 uitgeputte lopers haalden de eindstreep waaronder Dik Jagersma, Carel Schrame en Simon Pols. Geweldig mannen, ik ben trots op jullie. De winnaar, Scott Jurek, had slechts 23:12:14 uur nodig. Dat is een gemiddelde van ruim 10,6 km per uur. Ik zou in dat tempo graag een marathon lopen. Dat wil ik overigens wel in elk tempo.

Micha, over de marathon gesproken. Ben en Lies liepen dit weekend in Berlijn. Haile liep daar ook. Alle drie hebben ze een beste tijd neer gezet, alhoewel Haile meer dan twee keer zo hard liep als Ben en Lies. Maar ja, kennelijk gaan de jaartjes toch tellen.

En op Haile is geen peil te trekken. In ruim 20,3 km/uur heeft hij de zogenaamde klassieke afstand afgelegd. Over die klassieke afstand kunnen we nog wel een boom opzetten. Want Micha, wat wordt hier bedoeld met klassiek. Iets uit de oudheid? Dat dacht ik toch niet, de huidige marathon stamt uit het einde van de 19de eeuw. En de afstand is, volgens zeggen,  meer aangepast aan de luiheid van het Engelse Koningshuis dan aan welke klassieke afstand dan ook. Nee, dan maakt de Spartathlon meer aanspraak op de titel klassieke afstand. Overigens denk ik niet dat Haile ooit de Spartathlon zal lopen. Daar spelen weer heel andere mechanismen een rol. Hard kunnen lopen is wel een pré, maar nog meer moet je kop goed op het lijf staan. En die kop moet ook nog eens erg graag willen. Nog belangrijker is dat die kop, na pak em beet 180 km, steeds maar “DOORGAAN” blijft roepen. Dan maak je een kans deze monstertocht uit te lopen. Het zijn niet de snelste drie Nederlanders die zijn gefinisht, maar ze misschien wel de beste doorzetters.

Op zaterdag was ook de dertig km van Culemborg met slechts één deelnemer, ik zelf. Omdat mijn kop er niet naar stond, en die kop al helemaal geen ‘doorgaan’ riep gaf ik er al na een uur de brui aan. Het ging weer eens niet lekker en andere dingen hadden voorrang. En dat stond al vanaf het begin in mijn hoofd. Dit en dat, zus en zo moet nog af en, om half drie weer weg naar Scheveningen waar mijn nichtje trouwde. Mooi excuus om te stoppen. Twijfel aan eigen kunnen, het toch niet aan kunnen om zo’n eind te lopen, ik weet het niet. Voorheen ging ik ‘even’ 30 km lopen. Nu vind ik 20 km al een verrekte lang eind. En stom genoeg denk ik daar onder het lopen steeds aan.

Maar als ik het weekend even naar maandag mag uitrekken, dan heb ik het toch weer goed gemaakt, goede vriend. Op de eerste plaats heb ik mijn stopwatch thuis gelaten. De laatste tijd klokte ik elke km. En als die langzamer was dan die ervoor was dat niet bepaald een stimulans. Zo was dat zaterdag ook. Ik dacht dat ik snel ging, maar dat stomme horloge liet heel wat anders zien. Weg motivatie, weg plezier, weg goed gevoel. Dus, de stopwatch is vanaf nu overbodig. Maandagochtend dus. Marijke is nog op Texel waar ze een halve marathon heeft gelopen. De start was daar vanaf de veerboot. Lijkt me prachtig. De lopers die al op het eiland zaten moesten vroeg met de boot mee naar Den Helder om daar de andere lopers op te halen. En dan weer terug naar Texel. Micha, kan je je voorstellen hoe het is bij windkracht 8 uit het westen. Dan kan je van de boot af glibberen en zijn alle zeezieken bij voorbaat kansloos.

Maar goed, maandagochtend wilde ik toch ‘even’ 10 km doen. Het stoppen twee dagen eerder zat me niet lekker. Zonder stopwatch op weg. Toch gek om op de bekende punten niet even te kijken, maar ook heerlijk ontspannend. Niks geen gereken (dat kan ik toch al niet zo goed als ik hardloop) en geen getob over een minder snelle km. Of het daardoor kwam of door weet ik veel, ik liep gewoon heerlijk ontspannen een ‘rondje boer (=10 km). Eindelijk weer eens een 10 km heerlijk gelopen. En nog redelijk snel ook, maar belangrijker is dat het gewoon makkelijk ging.

Ook hieruit blijkt maar weer eens dat niet de snelheid bepalend is, maar ook het gemoed. Nou dat kan bij mij niet meer stuk (voorlopig).

Micha beste vriend, ik weet niet wanneer we elkaar weer zien, maar toch zeker weer binnenkort. Veel groeten en alle goeds,

 

Theo de Jong

 

Deze pagina werd laatst geüpdatet op donderdag, 25 september 2008