Omdat Marijke Rotterdam gemist had, wilde ze een vervanging. De 24 uurloop te Apeldoorn, met daarbij een zes uurloop leek daarvoor heel geschikt. Helaas was de inschrijving al gesloten en na-inschrijving is niet mogelijk. Toch maar even mailen en vragen of ze zich nog kon opgeven. Terwijl ze daar mee bezig was riep ik: geef mij ook maar op, kan ik lekker verzorgd trainen. En dat was een goede zet. John Baks kende me nog en wilde ons nog wel mee laten doen. Dus wij zaterdagochtend naar Apeldoorn. De start voor ons was al om 08:00 uur. Dan zouden we gelijk met de kanjers van de 24 uur eindigen.

Ik ging rustig van start en genoot volop. Van de mensen, van de 24 uurlopers en van de aandacht voor mijn persoontje. Leuke reacties, hartverwarmende reacties.

Na een rondje of drie haalde ik Ghislain bij. Hij had het erg moeilijk, maar zat dicht tegen een PR aan. Hij klampte aan en samen hebben we een rondje of vijf gelopen. Toen opeens ging het weer goed met hem. Later heeft hij mij weer op sleeptouw genomen, dus een goede internationale samenwerking. En hij heeft natuurlijk een prachtige afstand neergezet.

Bij mij ging het na 25 km een stuk moeilijker. Niet dat ik echt moe was, maar ik was leeg. Toch wilde ik 35 km lopen. Na af en toe een stukje wandelen ging het weer goed, daarna weer slecht. Je kent dat vast wel, het ging op en neer. En toen opeens had ik, met nog 7 kwartier voor de boeg 35 km gelopen. Dan ga je natuurlijk niet stoppen. De 42 zat er aan te komen. Maar Mischa, wat was het zwaar. Gelukkig kwam Marijke me toen weer achterop. Ze lag op toen al drie rondjes voor en had al een dikke marathon gelopen. Samen hebben we toen de laatste twee ronde gelopen en vrijwel vlak voor de tribune moesten we stoppen. Tijd voorbij. Zes uur gelopen. Afstand: 43,047 km!!!!!!!

Ik was zo bang dat ik er net voor zou blijven steken, bijvoorbeeld op 42,000 meter. O, dat zou ondragelijk zijn geweest. Maar nee, ik had nog meters over. Het was een heel klein ultraatje geworden. Moe maar voldaan heet dat dan. En dat waren we. Marijke liep met 48 km ook een PR en ik natuurlijk ook. Want de tijden en afstanden uit mijn vorige leven tellen voor mij niet meer mee. We zitten nu in een nieuw tijdperk.

Na de finish was de ontlading niet zo groot als ik dacht dat het zou zijn. Ik denk dat het komt omdat er niet echt een finish is. Je loopt zes uur en dat is het. Een marathon is een duidelijke afstand die binnen een aantal uren afgelegd moet worden. En daar ben ik nog niet aan toe. Vijf uur op de marathon is nog te snel. Hopelijk gaat dat in Roelofsarendsveen wel lukken, maar het zal daar heel zwaar worden. Gelukkig ben jij er dan ook en Ben en Marijke. En dan, met jullie steun moet dat gewoon lukken. En dan beste Mischa, dan zal je een rivier van tranen zien. Want dan pas hoor ik er weer echt bij. Een marathon binnen vijf uur. Een droom, maar wel een die werkelijkheid zal worden.

Met vele groeten